Είμαστε όλοι φανταχτερά χρυσόψαρα ???

Πόσο εύκολο είναι να χάσουμε από το οπτικό μας πεδίο αυτό που πραγματικά μετράει.
Κυνηγώντας την επιβίωση και την απόλαυση. Ένα γρήγορα φιξάκι μετά το άλλο. Υπερφορτώνοντας την προσοχή μας με ατελείωτα ερεθίσματα.

Ρέπουμε όλο και περισσότερο σε μία εικονική πραγματικότητα, κολυμπώντας στο ενυδρείο των διασκεδαστικών - στην καλύτερη των περιπτώσεων - σκέψεων και επιθυμιών μας.

Κρεμάμενοι από μία ψευδαίσθηση ασφάλειας και ελέγχου. Δίνοντας εξουσία πάνω στη ζωή μας στο σχολείο, το σύστημα, το κράτος, την επιστήμη, τη θρησκεία, την πολιτική...
Το επόμενο διαγώνισμα, τις επόμενες εκλογές, την επόμενη ανακάλυψη, το επόμενο τελετουργικό τσιρότο...

Έως ότου το ενυδρείο να γίνει βάλτος. Και ούτε που αντιλαμβανόμαστε τη βρωμιά. Πιστεύουμε ότι είναι φυσική. Αρκεί να μας κρατάει ασφαλώς μέσα στο ενυδρείο.

Φανταχτερά χρυσόψαρα περιμένοντας την παράδοση του φαγητού τους. Μία διακοσμιτική ατραξιόν. ?

Είμαστε μάλιστα περήφανοι για το διανοητικό μας βάλτο. Παραδίδει τόσες ιστορίες δόξας, πεπρωμένου, θριάμβου και εξαπάτησης. Μία περιπετειώδης ζωή ενυδρείου...?

Κλειδωμένοι στη συνθήκη του πράττειν. Ξεχνώντας το υπάρχειν. Φυσικώς... Εκτός του ενυδρείου.

Όμως η Φύση υπέρτατη βασιλεύει. Πάνω και πέρα από κάθε ψευδαίσθηση ασφάλειας και ελέγχου. Κανένα ενυδρείο δεν θα επιβιώσει τη σαρρωτική της δύναμη. Συν το χρόνο θα διαλυθεί μέσα στη θάλασσα του είναι.

Μία μονάχα παύση είναι αρκετή. Και θα διανοίξει το ενυδρείο πλημμυρίζοντάς το με φρέσκο νερό. ?

Παύση και Φύση.
Παύση στη Φύση.

Αυτό μόνο χρειάζεται για να θυμηθείς. Να πέσεις μέσα στο είναι.

Να κάνεις παύση μέσα στη Φύση, όσο περισσότερο και όσο συχνότερα είναι αναγκαίο. Μέχρις ότου το ενυδρείο να διαλυθεί εντελώς. Και να παραμείνεις κολυμπώντας ελεύθερος μέσα στο είναι.

Η ζωή αξίζει τόσο πολύ. Έστω και μοναχά γι' αυτά τα ηλιοβασιλέματα. ?